Jajo z przerażającą niespodzianką.
Jajecznica na czarno. (2)
Przed niemal trzema laty, pisząc o jajecznicy i asfalcie nie
zdawałem sobie sprawy z dalszych konsekwencji tego odkrycia;
„Jajecznica na czarno”;
fot. 1, 2. Widoki ogólne dużego fragmentu asfaltowej jajecznicy. Jajecznica mocno ścięta, nie mieszana.
fot. 5, 6. Spieczony spód jajecznicy był twardszy od masy. Nacinane fragmenty trzeba było odłamywać.
Doszukiwałem się białka zwierzęcego i roślinnego w
skamieniałościach Paleolitu. To i się doszukałem, bo za nim znalazłem w
kamieniach następne składniki; tłuszcze i cukry czyli ogólnie mówiąc związki
organiczne wchodzące w skład organizmów żywych na Ziemi. A jeszcze ogólniej
obecność związków węgla w kamieniach dotyczących wyrobów spożywczych Homo
erectusa.
Brnąłem dalej i sformułowałem prawo Natury dotyczące skamieniałości
organizmów; Secret History Stones – SHS process – Tajemna historia kamieni;
Proces dotyczy wszystkich zachowanych szczątków organizmów
roślinnych i zwierzęcych od początku Życia na Ziemi. Jest niewidoczny, bo
odbywa się w kamieniu, ujawnia się na każdym etapie przemian w znaleziskach.
Zanim doszło do tych uogólnień rozpatrywałem szczegółowo
obecność tłuszczów zwierzęcych w przetworach
naszego przodka. Wyszła z tego „Epoka Kamienia Lanego” i odlewanie sztucznych
krzemieni;
W konsekwencji napisałem rzeczy, które nie mieszczą się w
uczonych głowach. Są z nich skutecznie wypierane – oczy patrzą na przedstawiane
artefakty i ich nie widzą, ot co. Ale ja tych, kolejnych trzech lat nie
zmarnowałem, doszło do tego, do czego dojść musiało.
Za sprawą prześladowań ze strony publikatora czyli
Facebooka, moje teksty, wykłady i eseje docierają do ograniczonej liczby
Odbiorców.
Przestałem być czytany, straciłem kontakt z Czytelnikami,
wot i konsekwencje.
Ale nie zamierzam przerywać poszukiwań ani pisania, jestem
ciekaw Świata, jako i Wy. A przygody
towarzyszą mi na każdym kroku zarówno w terenie, jak i w domu podczas
preparowania, fotografowania i opisywania.
fot. 7. Kęs krojony i odłamek.
fot. 8. W tym fragmencie widoczne jasne bąble białka jajecznicy a nie asfaltu.
Tak było i tym razem, bo bez przygód ani rusz.
Wybrałem się na to samo pole. Tym razem było podmokłe, po
deszczowym lecie i po zbiorach nie było orane. Obrosło trawami, widziałem ślady
próbnego wjazd ciężkiego ciągnika. Ślady ciągnika uciekającego przed
ugrzęźnięciem ciągnęły się przez kilkaset metrów. Suchą nogą doszedłem do
głębokich kolein. Ciągnęły się od miejsca, w którym w przeszłości, w odc. 1,
znalazłem jajecznicę. A że w ostatnich dniach nie padało, to w podmokłym
obniżeniu terenu zalegały place wyschniętego błota i zaschnięte olbrzymie
koleiny po kołach ciągnika z Epoki Wielkich Lemieszy.
Zarówno na odkrytych powierzchniach błota, jak i w ścianach kolein
znajdowałem kawałki następnej
jajecznicy. Były w rejonie odległym o ok. 150 m od poprzedniej, rozrzucone na
długości ok. 30 m. Nie podejrzewałem więc, że to odłamki poprzedniego
znaleziska, tym bardziej, że różniły się od niego. Na kilku fragmentach
widziałem pokryte asfaltem jakieś włókna, podobne do źdźbeł trawy.
Z jajecznicy porozbijanej lemieszami uzbierałem trzy duże
bryły i kilka małych kęsów wykrojonych odłupkiem. Jeden z dużych fragmentów
rozsypał się po wyschnięciu w warunkach domowych.
fot. 8-12. Przykład stosin piór zatopionych w asfalcie, także na fot. 1.
Jajo, przerażająca niespodzianka.
Czyszcząc wstępnie fragmenty jajecznicy używam dłubaka
dentystycznego, mocny jest. Wydłubuję z zakamarków, tu spośród czarnych bąbli
wszelkie nieczystości. Na powierzchni zewnętrznej przeszkadzały mi te włókna
ale stwierdziłem, że są zatopione, pokryte asfaltem. Musiałem zaniechać, aby
nie zniszczyć preparatu. Od spodu jajecznicy też coś wystawało na strony,
usiłowałem to wyrwać ale przeraziłem się, bo to były cienkie i bardzo miękkie
kości.
Przeraziłem się, bo to były szczątki pisklęcia wielkiego
nielota.
To pisklę zginęło ugotowane żywcem w jajecznicy, próbowało
się ratować. Pisklę machało skrzydłami, żeby wydostać się z pułapki. Ich skrzydła
nie miały jeszcze piór a wyrastające włókna stosin piór pokrywają miejscami
jajecznicę i są od góry zatopione w asfalcie.
Może być, że w tych dwóch dużych bryłach kryją się jeszcze
inne części szczątków pisklęcia, zarodka
dojrzewającego do wyklucia.
W Polsce nie ma jezior asfaltowych, nic mi o tym nie
wiadomo.
Ale był Homo erectus i pozostawił po sobie tę
przerażającą niespodziankę. Bo do tego, że zwierzęta ginęły w jeziorkach
asfaltowych jesteśmy już przyzwyczajeni.
Tu pisklę zginęło na gorącej płycie grzewczej pod pokrywą w
komorze grzewczej. Świadczą o tym bąble na powierzchniach zewnętrznych
jajecznicy.
Takie bąble powstają tylko na wierzchu w strumieniu gorących
spalin pod pokrywą.
Zatem nasz przodek dołożył opału do ognia, nagrzał płytę i
całą komorę grzewczą. Po nagrzaniu odsunął do tyłu pokrywę komory i wtedy
rozbił jajo na płycie grzewczej, szybko nasunął gorącą pokrywę. Mógł nie
wiedzieć, że w skorupie jaja znajduje się pisklę, te czynności wykonywał w
pośpiechu, żeby nie schłodzić komory grzewczej. Dopiero w momencie rozbicia jaja dowiedział się o tym, co jest w środku.
Jajecznica udała się, o czym świadczą regularne, cięte
odłupkiem kęsy jajecznicy z cienko (1-2 cm) rozlanych połaci jajecznicy na
brzegach, małe fragmenty pocięte do poczęstunku.
Grube fragmenty jajecznicy, z pisklęciem w środku nie
znalazły chętnych do spożycia, poczęstunku.
(Obyczaj) Kultura naszego przodka nakazywała zabić żywe
przed przetworzeniem i spożyciem. Męczenie żywego nie było praktykowane, mogę
twierdzić, że było zakazane. Przeciwiało się to prawom i pamięci przodków.
Próbowałem dojść gatunku wymarłego wielkiego nielota w
Polsce lub Europie dla nazwania obozowiska. To obozowisko było
charakterystyczne dla łowców – czego?
W literaturze popularnej nie ma ani śladu a do naukowej
dostępu nie mam. Tam, gdzie wolno kopać, w obu Amerykach, w Azji były
znajdowane i opisywane. U nas nie wolno, to i nielotów nie było (??!)
Wskażę strony w Wikipedii dla Waszego wyobrażenia dorosłych
osobników tej grupy wymarłych ptaków.
Wymarły gatunek;
Kazuar hełmiasty, współczesny i niebezpieczny gatunek;
Jest to kolejne obozowisko Homo erectusa, O-18 lub 19,
straciłem rachubę. Jest też kolejnym miejscem obsypanym wyoranymi kamieniami,
artefaktami. Są tam porcje mięsa surowego dojrzewającego w skorupach z gliny i
bez skorupy, porcje mięsa ugotowanego, i placki różnego wyrobu. Czyli przetwory
powtarzalne i opisane przeze mnie. Zebrałem kilka do aktualizacji poprzednich
tekstów. Zabrałem tylko kilka wyraźnych, czytelnych ale pozostało tak wiele, że
wystarczyło by ich do wyposażenia dużego muzeum.
Zostawiłem, bo zdrowia i miejsca mi brak do tego.
I jest to kolejny argument do objęcia ochroną i badaniami
siedlisk, i terenów łowieckich Homo erectusa przez nierealne ORGANIZACJE
I URZĘDY.
Przez kilkanaście lat w obozowiskach znajdowałem pojedyncze
kawałki spalonego drewna, węgiel drzewny. Pochodził z miejscowych ognisk w
obozowiskach. W obecnym, nowym dla mnie obozowisku, znalazłem kilka tych węgli,
garstkę.
Wiem, że w środku znaleziska są kości, pierze i tkanka
miękka pisklęcia wielkiego nielota na kilka dni przed wykluciem, dojrzewający
zarodek?
Zdobyłem materiał genetyczny wymarłego gatunku zatopiony
(izolowany) w asfalcie przed 600-400 tys. laty.
I niechaj uczeni koledzy nie ostrzą lancetów. Nie dostaną
próbek, skoro nie spieszyli się przez całe lata do badań ton materiału
porównawczego.
Sam se zaszczepię DNA praptaka w jajko kurzęce i wyhoduję,
co trzeba.
Ale jaja! Mam i nie dam, i co mi kto zrobi?
Uczone kolegi sami sobie nagrabili. Zaszedłem za daleko
swoją własną drogą, zatem, niech sobie siedzą w księgach i powtarzają, co
zapisane, bo na nic więcej ich nie stać. Metoda kopiuj-wklej sprawdza się w
Nauce od tysięcy lat ale od tego Wiedzy nie przybywa. Współczesne edytory dają
wielkie możliwości. Okładki są coraz ładniejsze, w środku jest to samo.
Niechaj zatem powtarzają i kopiują, za to u nich tytuły,
splendory, stanowiska i dobytek wszelki.
Głupota popłaca!
Huraaaaj! Wreszcie na to wpadłem.
foto autor prof.
s. Roman Wysocki
16.04.2018 Bystrzyca k.Wlenia
Prawa autorskie zastrzeżone.
